നമ്മുടെ ശത്രുവിനെ സ്നേഹിക്കുക

രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധ കാലത്ത് ശത്രുവിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള ദ്വീപുകൾ ആക്രമിക്കുന്ന വേളയിൽ, യുഎസ് നാവികസേനയുടെ മെഡിക്കൽ കോർപ്സ്മാൻ ലിൻ വെസ്റ്റൺ നാവികരോടൊപ്പം കരയിലേക്ക് ചെന്നു. അവർ അവിടെ ഭയാനകമായ നാശനഷ്ടങ്ങൾ കാണുവാനിടയായി. മുറിവേറ്റ പോടയാളികളെ മരുന്നുവച്ചുകെട്ടി അവിടെനിന്നു ഒഴിപ്പിക്കാൻ അദ്ദേഹം പരമാവധി ശ്രമിച്ചു. ഒരു അവസരത്തിൽ, വയറിൽ മാരകമായ മുറിവേറ്റ ഒരു ശത്രു സൈനികനെ അവരുടെ യൂണിറ്റ് കണ്ടെത്തി. പരിക്കിന്റെ സ്വഭാവം കാരണം, ആ മനുഷ്യനു വെള്ളം നൽകാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അയാളുടെ ജീവൻ നിലനിർത്താനായി പെറ്റി ഓഫീസർ വെസ്റ്റൺ ഇൻട്രാവനസ് പ്ലാസ്മ അയാൾക്കു നൽകി.

“നമ്മുടെ കൂട്ടർക്കായി ആ പ്ലാസ്മ മാറ്റിവയ്ക്കൂ!” നാവികരിൽ ഒരാൾ അലറി. പെറ്റി ഓഫീസർ വെസ്റ്റൺ അവന്റെ വാക്കുകൾ അവഗണിച്ചു. യേശു എന്തുചെയ്യുമെന്ന് അവനറിയാമായിരുന്നു: “നിങ്ങളുടെ ശത്രുക്കളെ സ്നേഹിപ്പിൻ” (മത്തായി 5:44).

വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞ ആ വാക്കുകൾ സംസാരിക്കുക മാത്രമല്ല യേശു ചെയ്തത്; അവൻ അത് ജീവിച്ചുകാണിച്ചു. വിരോധികളായ ഒരു ജനക്കൂട്ടം അവനെ പിടികൂടി മഹാപുരോഹിതന്റെ അടുക്കലേക്ക് കൊണ്ടുപോയപ്പോൾ, “യേശുവിനെ പിടിച്ചവർ അവനെ പരിഹസിച്ചു കണ്ണുകെട്ടി തല്ലി” (ലൂക്കൊസ് 22:63). ഈ ഉപദ്രവം അവന്റെ വ്യാജ വിചാരണകളിലൂടെയും വധശിക്ഷയിലൂടെയും തുടർന്നു. യേശു അത് സഹിക്കുക മാത്രമല്ല ചെയ്തത്. റോമൻ പടയാളികൾ അവനെ ക്രൂശിച്ചപ്പോൾ, അവരോടു ക്ഷമിക്കാനായി അവൻ പ്രാർത്ഥിക്കുകകൂടി ചെയ്തു (23:34).

നമ്മെ കൊല്ലാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു അക്ഷരീക ശത്രുവിനെ നാം അഭിമുഖീകരിക്കണമെന്നില്ല. എന്നാൽ നിന്ദയും പരിഹാസവും സഹിക്കേണ്ടി വരുന്നത് എങ്ങനെയാണെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം. ദേഷ്യത്തിൽ പ്രതികരിക്കുക എന്നതാണ് നമ്മുടെ സ്വാഭാവിക പ്രതികരണം. യേശു ആ മാനദണ്ഡം ഉയർത്തി: “നിങ്ങളെ ഉപദ്രവിക്കുന്നവർക്കു വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിപ്പിൻ” (മത്തായി 5:44) എന്നാക്കി.

യേശു ചെയ്തതുപോലെ നമ്മുടെ ശത്രുക്കളോടു പോലും ദയ കാണിച്ചുകൊണ്ടു, നമുക്കിന്ന് അത്തരം സ്നേഹത്തിൽ നടക്കാം.

ദൈവം നിങ്ങളെ കാണുന്നു

“താഴെ ഇറങ്ങിക്കേ!” പ്രസംഗപീഠത്തിൽ കയറി കൈകൾ വീശിക്കാണിക്കുന്ന തന്റെ മകനോട് എന്റെ സുഹൃത്ത് ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു. “പാസ്റ്റർ എന്നെ കാണണം,” അവൻ നിഷ്കളങ്കമായി മറുപടി പറഞ്ഞു. “ഞാൻ ഇവിടെ കയറി നിന്നില്ലെങ്കിൽ പാസ്റ്റർ എന്നെ കാണില്ല.”

മിക്ക സഭകളിലും പീഠങ്ങളിൽ കയറി നിൽക്കുന്നത് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാറില്ലെങ്കിലും എന്റെ സുഹൃത്തിന്റെ മകൻ പറഞ്ഞതിൽ കാര്യമുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ കയറി നിന്നുകൊണ്ടു കൈകൾ വീശികാണിക്കുന്നത് തീർച്ചയായും പാസ്റ്ററുടെ ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കാനുമുള്ള ഒരു നല്ല മാർഗമായിരുന്നു.

നാം ദൈവത്തിന്റെ ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ, അവൻ നമ്മെ കാണുമോ എന്നതിനെക്കുറിച്ച് നാം വിഷമിക്കേണ്ടതില്ല. ദൈവം നമ്മെ ഓരോരുത്തരെയും എല്ലായ്പ്പോഴും കാണുന്നു. തന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും താഴ്ന്ന, ഏകാന്തമായ, ഏറ്റവും നിരാശാജനകമായ സമയത്തായിരുന്നപ്പോൾ ഹാഗാറിനു തന്നെത്തന്നെ വെളിപ്പെടുത്തിയതും അവൻ തന്നെയാണ്. അവളെ ഒരു ഉപഭോഗ വസ്തുവായി ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ട്, അബ്രാമിന് ഒരു മകനെ ജനിപ്പിക്കാനായി ഭാര്യ സാറായി നൽകി (ഉല്പത്തി 16:3). അവൾ ഗർഭിണിയായപ്പോൾ, ഹാഗാറിനോടു മോശമായി പെരുമാറാൻ അബ്രാം തന്റെ ഭാര്യയെ അനുവദിച്ചു: “സാറായി അവളോടു കാഠിന്യം തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ അവളെ വിട്ടു ഓടിപ്പോയി” (വാക്യം 6). 

ഓടിപ്പോയ ആ അടിമ ഗർഭിണിയും ഏകാകിനിയും നിരാശിതയുമായിരുന്നു. എന്നിട്ടും മരുഭൂമിയിലെ അവളുടെ നിരാശയുടെ നടുവിൽ, കാരുണ്യത്തോടെ ദൈവം അവളോട് സംസാരിക്കാനായി ഒരു ദൂതനെ അയച്ചു. ദൂതൻ അവളോട് പറഞ്ഞു, ദൈവം “നിന്റെ സങ്കടം” കേട്ടു (വാക്യം 11). “ദൈവമേ, നീ എന്നെ കാണുന്നു” (വാക്യം 13) എന്നു അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു.

എന്തൊരു തിരിച്ചറിവ്-പ്രത്യേകിച്ച് മരുഭൂമിയുടെ നടുവിൽ. ദൈവം ഹാഗാറിനെ കണ്ടു മനസ്സലിഞ്ഞു. എത്ര കഠിന്യമേറിയ അവസ്ഥയാണെങ്കിലും അവൻ നിങ്ങളെ കാണുന്നു.

സ്നേഹത്തോടെ ശുശ്രൂഷിക്കുക

ക്രിസ്റ്റൽ ആദ്യമായി യുഎസിലെ വിർജീനിയയിലുള്ള ഒരു കോഫി ഷോപ്പിൽ ജോലി തുടങ്ങിയപ്പോൾ, അവൾ ഇബി എന്ന ഒരു വ്യക്തിക്കു സേവനം നൽകുകയുണ്ടായി. ഇബിക്ക് കേൾവിക്കുറവുള്ളതിനാൽ, തന്റെ ഫോണിൽ ടൈപ്പ് ചെയ്ത ഒരു കുറിപ്പ് ഉപയോഗിച്ചാണ് അവൻ ഓർഡർ നൽകിയിരുന്നത്. ഇബി ഷോപ്പിൽ ഒരു പതിവുകാരനാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ശേഷം, അവന് വേണ്ടത് എഴുതിക്കാണിക്കാതെ തന്നെ ഓർഡർ നൽകാൻ ആവശ്യമായ അമേരിക്കൻ ആംഗ്യഭാഷ പഠിക്കാനും അങ്ങനെ അവനെ നന്നായി സേവിക്കാനും ക്രിസ്റ്റൽ തീരുമാനിച്ചു. 

ഇപ്രകാരം ഒരു ചെറിയ രീതിയിൽ, നാം ഏവരും പരസ്പരം നൽകണമെന്നു പത്രൊസ് പ്രേരിപ്പിച്ച സ്നേഹവും സേവനവും ക്രിസ്റ്റൽ ഇബിയോട് കാണിച്ചു. ചിതറിപ്പോയവരും പ്രവാസികളുമായ, ക്രിസ്തീയ വിശ്വാസികൾക്ക്‌എഴുതിയ ലേഖനത്തിൽ, അവർ “തമ്മിൽ ഉറ്റസ്നേഹം ഉള്ളവരായിരിപ്പിൻ” എന്നും തങ്ങളുടെ വരങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചു “അന്യോന്യം ശുശ്രൂഷിപ്പിൻ” എന്നും അപ്പൊസ്തലൻ സൂചിപ്പിക്കുന്നു (1 പത്രൊസ് 4:8, 10). അവൻ നമ്മിൽ സജ്ജീകരിച്ചിരിക്കുന്ന ഏത് കഴിവുകളും ശേഷികളും മറ്റുള്ളവരുടെ പ്രയോജനത്തിനായി നമുക്ക് ഉപയോഗിക്കാവുന്ന വരങ്ങളാണ്. അപ്രകാരം നാം ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, നമ്മുടെ വാക്കുകളും പ്രവൃത്തികളും ദൈവത്തിനു മഹത്വം വരുത്തും.

താൻ ആർക്ക് എഴുതിയോ അവരെ സംബന്ധിച്ചു പത്രൊസിന്റെ വാക്കുകൾ വളരെ പ്രാധാന്യമുള്ളതായിരുന്നു, കാരണം അവർ വേദനയുടെയും ഒറ്റപ്പെടലിന്റെയും ഒരു കാലഘട്ടത്തിലൂടെ കടന്നു പോയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. തങ്ങളുടെ പരീക്ഷകളിൽ പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ അവരെ സഹായിക്കാനായി വൈഷമ്യത്തിന്റെ കാലത്തു പരസ്പരം ശുശ്രൂഷിക്കാൻ അവൻ അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. മറ്റൊരാൾ അനുഭവിക്കുന്ന പ്രത്യേകമായ വേദന നമുക്കറിയില്ലെങ്കിലും, നമ്മുടെ വാക്കുകൾ, വിഭവങ്ങൾ, കഴിവുകൾ എന്നിവ ഉപയോഗിച്ച് സഹാനുഭൂതി പ്രകടിപ്പിക്കാനും കൃപയോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും പരസ്പരം ശുശ്രൂഷിക്കാനും ദൈവത്തിനു നമ്മെ സഹായിക്കാനാകും. അവന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ പ്രതിഫലനമായി മറ്റുള്ളവരെ ശുശ്രൂഷിക്കാൻ ദൈവം നമ്മെ സഹായിക്കട്ടെ. 

ദൈവത്തിന്റെ സമയം

കലേകൂട്ടി പദ്ധതിയിട്ട, മറ്റൊരു രാജ്യത്തേക്കുള്ള യാത്രയ്ക്കായി മാഗ് കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ, അവളുടെ പതിവു രീതിപോലെ, അവൾ ആദ്യം അതിനെക്കുറിച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചു. “ഇത് വെറുമൊരു ഉല്ലാസയാത്രയാണ്,” ഒരു സുഹൃത്ത് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. “അതിനെന്തിനാണ് ദൈവത്തോട് ചോദിക്കുന്നത്?” എന്നിരുന്നാലും, എല്ലാം അവനിൽ ഏൽപ്പിക്കുന്നതിൽ മാഗ് വിശ്വസിച്ചു. ഈ സമയം, യാത്ര റദ്ദാക്കാൻ അവൻ തന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി. അതിനാൽ അവൾ യാത്ര ഉപേക്ഷിച്ചു. പിന്നീട് - അവൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരിക്കുമായിരുന്ന സമയത്ത് - രാജ്യത്ത് ഒരു പകർച്ചവ്യാധി പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടു. “ദൈവം എന്നെ സംരക്ഷിച്ചതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നു,” അവൾ പറഞ്ഞു.

പ്രളയം മാറി ഏകദേശം രണ്ട് മാസത്തോളം കുടുംബത്തോടൊപ്പം പെട്ടകത്തിൽ കാത്തിരുന്നുകൊണ്ടു നോഹ ദൈവത്തിന്റെ സംരക്ഷണത്തിൽ ആശ്രയിച്ചു. പത്തുമാസത്തിലേറെ പെട്ടകത്തിൽ അടച്ചിടപ്പെട്ട അവസ്ഥയിൽ ജീവിച്ചതിനാൽ, പുറത്തിറങ്ങാൻ അവൻ ഉത്സാഹിച്ചിരിക്കണം. എല്ലാത്തിനുമുപരി, “ഭൂമിയിൽ വെള്ളം വറ്റിപ്പോയിരുന്നു.” മാത്രമല്ല, “ഭൂതലം ഉണങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്നു കണ്ടു” (ഉല്പത്തി 8:13). എന്നാൽ നോഹ താൻ കണ്ടതിനെ മാത്രം ആശ്രയിച്ചില്ല; പകരം, ദൈവം അവനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ മാത്രമാണ് അവൻ പെട്ടകം വിട്ടു പുറത്തിറങ്ങിയത് (വാക്യം 15-19). നീണ്ട കാത്തിരിപ്പിന് ദൈവത്തിന് മതിയായ കാരണമുണ്ടെന്ന് അവൻ വിശ്വസിച്ചു. ഒരുപക്ഷേ നിലം ഇനിയും പൂർണ്ണമായും സുരക്ഷിതല്ലായിരിക്കാം.

ദൈവദത്തമായ നമ്മുടെ കഴിവുകൾ ഉപയോഗിച്ചുകൊണ്ടു നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെ തീരുമാനങ്ങളെക്കുറിച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചതിനുശേഷം, അവന്റെ നേതൃത്വത്തിനായി കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ, നമ്മുടെ ജ്ഞാനിയായ സ്രഷ്ടാവിനു നമ്മെ സംബന്ധിച്ച് ഏറ്റവും മികച്ചത് എന്താണെന്ന് അറിയാമെന്ന് മനസ്സിലാക്കിക്കൊണ്ട് നമുക്ക് അവന്റെ സമയത്തിൽ ആശ്രയിക്കാം. സങ്കീർത്തനക്കാരൻ പ്രഖ്യാപിച്ചതുപോലെ, “യഹോവേ, ഞാൻ നിന്നിൽ ആശ്രയിച്ചു… എന്റെ കാലഗതികൾ നിന്റെ കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്നു” (സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 31:14-15)

മറ്റുള്ളവരുടെ കാര്യങ്ങൾ

ഞങ്ങളുടെ നാല് പേരക്കുട്ടികൾ കളിപ്പാട്ട തീവണ്ടികളുടെ ഒരു സെറ്റുമായി കളിക്കുകയായിരുന്നു. അതിനിടയിൽ ഇളയ രണ്ടുപേർ ഒരു എഞ്ചിനെച്ചൊല്ലി വഴക്കിടുകയുണ്ടായി. എട്ടുവയസ്സുള്ള ഞങ്ങളുടെ പേരക്കുട്ടി അതിൽ ഇടപെടാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, അവന്റെ ആറുവയസ്സുള്ള സഹോദരി പറഞ്ഞു, “അവരുടെ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് വിഷമിക്കേണ്ട.” സാധാരണഗതിയിൽ, നമുക്കെല്ലാവർക്കും വേണ്ടിയുള്ള ജ്ഞാനപൂർവമായ വാക്കുകൾ. എന്നാൽ തർക്കം കരച്ചിലായി മാറിയപ്പോൾ, മുത്തശ്ശി ഇടപെട്ട് വഴക്കിടുന്ന കുട്ടികളെ പിടിച്ചുമാറ്റി അവരെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

നാം ഇടപെടുന്നതുകൊണ്ടു സ്ഥിതി വഷളാകുമെങ്കിൽ, മറ്റുള്ളവരുടെ കാര്യങ്ങളിൽ തലയിടാതിരിക്കുന്നതാണു നല്ലത്. എന്നാൽ ചിലപ്പോഴൊക്കെ നാം പ്രാർത്ഥനാപൂർവ്വം ഇടപെടേണ്ടതുണ്ട്. ഫിലിപ്പിയർക്കുള്ള തന്റെ ലേഖനത്തിൽ, എപ്പോൾ ഇടപെടണമെന്നതിന് ഒരു ഉദാഹരണം അപ്പൊസ്തലനായ പൗലൊസ് നൽകുന്നുണ്ട്. “കർത്താവിൽ ഏകചിന്തയോടിരിപ്പാൻ” (4:2) യുവൊദ്യ, സുന്തുക എന്നീ രണ്ടു സ്ത്രീകളെ അവൻ ഇവിടെ ഉദ്ബോധിപ്പിക്കുന്നു. താൻ തടവിലായിരുന്നിട്ടും, ഇടപെടാൻ അപ്പൊസ്തലൻ നിർബന്ധിതനാകും വിധം അവരുടെ അഭിപ്രായവ്യത്യാസം വളരെ തീവ്രമായിത്തീർന്നിരുന്നു. 

ആ സ്ത്രീകളുടെ തർക്കം അനൈക്യത്തിന് കാരണമാവുകയും സുവിശേഷത്തിൽ നിന്ന് ശ്രദ്ധ എടുത്തുകളയുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന് പൗലൊസിന് അറിയാമായിരുന്നു. അതിനാൽ, അവരുടെ പേരുകൾ “ജീവപുസ്തകത്തിൽ” (4:3) എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്ന് അവരെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ സൗമ്യമായി സത്യം സംസാരിച്ചു. ഈ സ്ത്രീകളും സഭയിലെ എല്ലാവരും ചിന്തയിലും പ്രവൃത്തിയിലും ദൈവജനമായി ജീവിക്കണമെന്ന് പൗലൊസ് ആഗ്രഹിച്ചു (വാ. 4-9).

നിങ്ങൾ ഇടപെടേണ്ടതുണ്ടോ എന്ന് നിങ്ങൾക്ക് ഉറപ്പില്ലെങ്കിൽ, “സമാധാനത്തിന്റെ ദൈവം നിങ്ങളോടുകൂടെ ഇരിക്കും” (വാക്യം 9; വാക്യം 7 കാണുക) എന്നതിൽ ആശ്രയിച്ചുകൊണ്ടു പ്രാർത്ഥിക്കുക.